Psychedelica – dit woord roept waarschijnlijk allerlei beelden en ideeën in je op. Maar waar komt deze eigenaardige term eigenlijk vandaan? In deze blog nemen we een stap terug en verkennen we de oorspronkelijke betekenis achter het woord “psychedelica” zelf, als introductie om deze fascinerende stoffen te begrijpen.
De namen voordat psychedelica werd bedacht
Lang voordat de term werd bedacht, kregen planten en chemicaliën die buitengewone effecten hadden op de geest en waarneming namen die focusten op hun ogenschijnlijk bizarre mentale effecten. In de jaren 1940 en 1950 werden ze “hallucinogenen” genoemd – wat betekent dat ze hallucinaties of visioenen los van de realiteit konden opwekken. Anderen noemden ze “psychotomimetica” – een woord dat suggereert dat ze psychose konden nabootsen door waanvoorstellingen of het zien van dingen die er niet waren op te wekken.
Beide terminologieën hadden uitgesproken negatieve connotaties van geestesziekte en pathologie. Echter, sommige pioniers die deze stoffen op dat moment onderzochten, geloofden dat er veel meer waarde ontdekt kon worden als ze ze beter zouden begrijpen.
Humphry Osmond en het vinden van een nieuw woord
Een van die pioniers was Humphry Osmond, een Brits-Canadese psychiater die in de jaren 1950 werkte. In 1956 bereidde Osmond een presentatie voor een komende conferentie voor over een groep fascinerende chemicaliën en natuurlijke stoffen die hij had bestudeerd, waaronder mescaline, LSD en psilocybine paddenstoelen. Hij wilde een nieuwe naam voor deze stoffen vinden die geen associaties met ziekte of psychose zou oproepen.
Na veel mogelijkheden te hebben overwogen, kwam hij uit op een term die hij zelf bedacht had – psychedelica. Het Griekse voorvoegsel “psyche” betekent geest, ziel of geest, met “deloun” dat onthullen, manifesteren of zichtbaar maken vertaalt. Samengevat betekende de neologisme “geest-manifesterend” – een concept dat Osmond voelde de potentie van deze stoffen echt vatte.
In een rijmende couplet in zijn correspondentie met de auteur Aldous Huxley vatte Osmond zijn nieuwe woord kernachtig samen:
“Om de hel te doorgronden of engelachtig te worden, neem je gewoon een snuifje psychedelica.”
Implicaties van de term psychedelica
Osmond geloofde dat psychedelica niet alleen veelbelovend waren voor geneeskunde en wetenschap, maar ook voor gebieden als psychologie, filosofie, kunst en religie. Het woord weerspiegelde zijn opvatting dat het niet simpelweg psychotomimetica waren, maar veel omvattender implicaties hadden voor de menselijke geest en geest. De term sloeg snel aan en heeft de tand des tijds doorstaan, ons begrip van deze categorie stoffen voor meer dan een halve eeuw gevormd.
Aanvullende namen en betekenissen
Hoewel “psychedelica” vandaag de dag de overheersende naam is die wordt gebruikt, zijn deze stoffen door de tijd heen onder veel andere namen bekend geweest. De verscheidenheid aan termen getuigt van de complexiteit en het scala aan effecten die psychedelica kunnen produceren.
Phantastica
Een van de vroegste namen was “phantastica” – bedacht in het begin van de 20e eeuw door een Duitse farmacoloog. Afgeleid van dezelfde stam als “fantastisch”, benadrukte het de visionaire en mystieke aard van de psychedelische ervaring. Het woord heeft het nooit echt gemaakt, maar vatte een belangrijk aspect van deze stoffen samen.
Hallucinogenen
De term “hallucinogenen” dook op in de jaren 1950, gebruikt door Humphry Osmond en collega’s. Zoals we hebben besproken, impliceert het dat deze stoffen hallucinaties kunnen opwekken – zintuiglijke waarnemingen die niet direct gekoppeld zijn aan een externe prikkel. Hoewel soms door elkaar gebruikt met psychedelica, zijn hallucinaties slechts één mogelijk effect van velen.
Psychotomimetica
Psychose nabootsen betekent, “psychotomimetica” is een andere controversiële en beperkende term. Psychose houdt loskoppeling van de consensusrealiteit in, inclusief waanvoorstellingen en hallucinaties. Hoewel psychedelica dergelijke toestanden kortstondig kunnen induceren, is het gelijkstellen van de ervaring met een volledige psychose misleidend.
Entheogenen
“Entheogenen” werd in de jaren 1970 voorgesteld, wat “het goddelijke in jezelf genereren” betekent. Dit woord benadrukt de spirituele en mystieke mogelijkheden van psychedelica om gebruikers te verbinden met noties van het heilige. In tegenstelling tot psychedelica, dat zich richt op de geest, wijst entheogenen meer rechtstreeks op transcendente of religieuze ervaringen die de stoffen kunnen katalyseren.
Empathogenen en entactogenen
Ten slotte werden “empathogenen” en “entactogenen” in de jaren 1980 geïntroduceerd om drugs als MDMA te beschrijven. Ze verwijzen naar de verhoogde empathie en emotionele openheid die deze specifieke verbindingen produceren. Hoewel geen klassieke psychedelica, benadrukken ze het vermogen om interpersoonlijke verbondenheid te versterken.
Er bestaat geen perfecte term om de volle breedte van psychedelische stoffen te omvatten. Echter, door de diversiteit aan namen en betekenissen te verkennen, verlicht dit alleen maar de diepe aard van deze fascinerende chemicaliën.
