Alba gaat op de comfortabele bank zitten, wegzinkend in de zachte kussens. De ingetogen verlichting en wandtapijten creëren een rustgevende omgeving. Tegenover haar in een fauteuil zit haar coach Lotte, die haar begroet met een warme glimlach.

“Hoe voel je je?” vraagt Lotte.

“Een beetje nerveus, maar vooral opgewonden,” antwoordt Alba, terwijl ze de coaching hond, Saar, aait, die zijn hoofd in haar schoot legt.

Na drie voorbereidende coaching sessies is het vandaag zover. Alba zal haar eerste psilocybine-ervaring hebben. Jarenlang heeft ze geworsteld met negatieve zelfspraak en kritische innerlijke stemmen die haar vertellen dat ze waardeloos of het niet verdient is. Ze hoopt dat de psilocybine reis haar meer compassie voor zichzelf kan bijbrengen.

Lotte valideert Alba’s intentie en herinnert haar eraan om verwachtingen los te laten. “Laat gewoon alles wat opkomt naar boven komen, zonder oordeel,” suggereert ze. “De ervaring zal je leiden.”

Ze doen samen een vierkantademhalingsoefening: 4 tellen inademen, 4 tellen vasthouden, 4 tellen uitademen en weer 4 tellen vasthouden. Alba voelt haar lichaam beginnen te ontspannen terwijl ze zich richt op het ritme van haar ademhaling. Vervolgens leidt Lotte haar door een geleide meditatie, waarbij ze zich wortels visualiseert die haar verankeren en takken die omhoog reiken naar de hemel.

Na ongeveer een uur is het zover. Lotte geeft Alba een kopje paddo-thee. Alba zou het niet de lekkerste thee ooit noemen, maar is verrast door de gewoonheid van de smaak. Ze voelt zich zowel nerveus als vol anticipatie.

Lotte knijpt geruststellend in haar hand terwijl Alba achterover gaat liggen op de bank, met een oogmasker en koptelefoon op. Met haar intentie bepaald, is ze klaar om zich over te geven aan de innerlijke reis.

“Ik blijf hier bij je”, verzekert Lotte haar. Alba knikt en begint weg te drijven, terwijl de psilocybine door haar systeem stroomt. De ervaring staat op het punt te beginnen.

De Opstijging van de Psychedelische Ervaring

Terwijl Alba wacht tot de psilocybine effect krijgt, zet Lotte zachte instrumentale muziek op en dimt de lichten nog meer. Ze herinnert Alba eraan om langzaam en diep te blijven ademen terwijl de medicatie inwerkt.

Na ongeveer 30 minuten merkt Alba de eerste subtiele effecten op. De kleuren achter haar gesloten oogleden lijken levendiger en verzadigder. Haar lichaam voelt aangenaam zwaar en tintelend.

Lotte vraagt hoe Alba zich voelt. “De kleuren zijn zo mooi,” mompelt Alba dromerig. “Mijn lichaam voelt erg ontspannen.”

“Dat is prachtig,” zegt Lotte. “Blijf je er maar aan overgeven.” Ze moedigt Alba aan om een plek te visualiseren waar ze zich veilig, geliefd en geaccepteerd voelt.

Terwijl Alba dieper naar binnen zinkt, krijgt de muziek een draaiende, vloeibare kwaliteit. Kleurrijke geometrische patronen beginnen te dansen door haar blikveld. Ze verliest het besef van tijd, volledig ondergedompeld in de psychedelische ruimte.

Regelmatig legt Lotte zachtjes een hand op Alba’s schouder om haar eraan te herinneren dat ze er is. Alba voelt zich gekoesterd en beschermd, wat haar toestaat de psilocybine haar werk te laten doen. Ze vertrouwt erop dat de medicatie haar precies brengt waar ze moet zijn.

De Psychedelische Trip Zelf

Terwijl de trip intensiveert, merkt Alba dat ze volledig losgekoppeld is van elk gevoel van fysieke realiteit. Haar bewustzijn voelt losgeslagen, zwevend door buitenaardse landschappen van onmogelijke kleuren en fractale patronen.

Soms hoort Alba haar innerlijke criticus opduiken en bekende beledigingen slingeren – “Je bent zo dom…Je hebt geen waarde…Je verdient geen liefde.” Maar in plaats van in die spiraal te duiken, observeert Alba deze stemmen nieuwsgierig en met compassie.

“Je bent gewoon bang,” zegt ze zachtjes tegen de criticus. “Je probeert me te beschermen tegen nog meer pijn. Maar je harde woorden houden me gevangen. Ik ben klaar om van je bevrijd te worden.” Tot haar verrassing voelt Alba de innerlijke criticus verzachten en zich terugtrekken.

Alba brengt een groot deel van de trip door, gekoesterd in een cocon van zorg, terwijl ze visualiseert hoe het echt voelt om van zichzelf te houden. Ze ziet een beeld van zichzelf als jong kind, onschuldig en kostbaar. Haar hart zwelt op van tederheid voor deze jonge Alba.

“Ik zal je veilig houden, je troosten als je verdrietig bent, je gaven vieren,” belooft ze de kind-versie van zichzelf. “Je bent zo diep waardig om van te houden, ook door jezelf.”

Alba voelt levenslange zelfveroordeling beginnen op te lossen. In de plaats groeit een kiem van zelfcompassie. Er is nog werk aan de winkel, maar dit voelt als een krachtig begin.

Terwijl Alba dieper naar binnen reist, verliest ze elk besef van tijd en ruimte. Haar bewustzijn breidt zich uit om zich innig verbonden te voelen met alle levende wezens en zelfs levenloze objecten om haar heen. Ze realiseert zich dat alles energie is, oneindig met elkaar verbonden.

Tijdens deze gedissocieerde staat, checkt Lotte even in door Alba’s schouder zachtjes te knijpen. “Hoe gaat het? Ik ben hier,” zegt ze zacht.

Het liefdevolle contact ontroert Alba. Met Lotte’s aanraking die haar verankert, voelt ze zich niet verloren of bang in de kosmische leegte. “Ik voel zoveel liefde voor alles,” zegt Alba vol ontzag.

Lotte glimlacht. “Het verheugt me dat de ervaring het licht in jezelf en alle wezens toont.”

Alba knijpt terug in Lotte’s hand, ontroerd met dankbaarheid voor haar gids in dit proces. Na wat water te drinken, keert Alba terug naar haar innerlijke reis, zich veilig gekoesterd voelend in een web van compassie.

Terugkomen van de Top

Na enkele tijdloze uren reizen door de innerlijke ruimte, voelt Alba haar bewustzijn terugkeren naar haar fysieke lichaam. De visuele effecten vervagen en er ontstaat opnieuw een gevoel van zelf.

Alba verwijdert haar oogmasker en ziet Lotte in de buurt zitten, klaar om haar te helpen integreren terug in de realiteit. Alba komt langzaam overeind, nog steeds dromerig en reflectief.

“Welkom terug,” zegt Lotte. “Neem je tijd, haast je niet.” Ze geeft Alba wat tissues en water.

Alba neemt een slokje en deppert haar vochtige ogen. “Dat was de mooiste, engste, magischste ervaring van mijn leven,” zegt ze met een kleine lach.

Lotte knikt begrijpend. “Psychedelica kunnen ons de hoogten van extase en de diepten van de ziel tegelijk tonen.”

De vrouwen praten zachtjes over Alba’s reis, hoewel Lotte er voorzichtig mee is om niet te analyseren of interpreteren. Ze biedt enkel een luisterend oor voor Alba om haar ervaring te verwerken.

Na wat rust houden ze een afsluitritueel en steken een kaars aan die Alba’s hernieuwde toewijding aan zelfliefde vertegenwoordigt. Alba voelt immense dankbaarheid voor de verworven wijsheid.

De Zachte Middag en Avond

Na hun afsluitritueel is Alba klaar voor frisse lucht en om haar benen te strekken. Ze gaat met Lotte en Saar, de coachingshond, een zacht wandelingetje maken buiten. Het zonlicht voelt verzachtend en vernieuwend.

Terwijl ze wandelen deelt Alba meer inzichten met Lotte, die meelevend luistert. De schoonheid van de natuur weerspiegelt Alba’s gevoel van wedergeboorte na haar psilocybine-reis.

Binnenshuis serveert Lotte Alba een kom warme groentesoep, die haar troost en aardt. Alba krijgt vervolgens de tijd en ruimte om in haar dagboek te schrijven over haar ervaring terwijl die nog vers in het geheugen zit. Ze schrijft vrijelijk om alles te verwerken wat ze zag, voelde en leerde.

Later die avond heeft Alba een emotioneel telefoongesprek met haar vriend. Ze vertelt hem over haar groter gevoel van zelfliefde en beschrijft de visuele schoonheid die ze tegenkwam. Hij is ontroerd door de opgewondenheid in haar stem.

Uitgeput maar vervuld gaat Alba na deze lange dag vroeg naar bed. Ze is diep dankbaar voor de genezende ervaring gefaciliteerd door Lotte en psilocybine. Meer integratiewerk wacht, maar dit voelt als een krachtige eerste stap in Alba’s reis.

[dit verhaal is een combinatie van ervaringen van onze coaching cliënten, verteld door de ogen van Alba, één van de personages die psychedelica uitleggen aan de hand van verhalen]